bonaire->aruba->venezuela->aruba->curacao->barbados!

Jaaaaaah man!

De titel laat al zien dat we doorgeslagen zijn met reizen, maar goed alles heeft een reden:

Nadat we emotioneel afscheid genomen hadden van onze luxe auto en villa (tja die luxe went snel hoor!) zijn we naar via Aruba naar Venezuela gevlogen. De reis ging smooth en dat was fijn. Op het vliegveld inchecken gaf weinig problemen en ook de taxi naar de kitespot verliep makkelijk. We zaten in een hele grote, bijna te goed verende amerikaanse bak. Aangekomen op de kitespot schrokken wel wat van de kleur van het water, nogal bruin... en het strand zag er ook nogal bruin uit, niet zo mooi als de eilandjes die we tot nu toe bezocht hadden, maar ach, we komen om te kiten en water is water niet waar?!?!?
De posada waar we hebben overnacht was klein, maar goed genoeg, alleen de meur uit de badkamer/toilet was onverdragelijk, ook zonder dat Sjoerd er al was geweest, HAHAHA! Er was een heel aardig amerikaans stel Pam en David en een aardige Nederlandse gast, Erik. Allemaal kitesurfers. Vooral Pam wist ons te vertellen dat dit de meest ideale kitespot van de wereld was! Nou, dat beloofde wat! Omdat we nogal laat in de avond aankwamen zijn we meteen uit eten gegaan, was prima. Ineens viel de stroom uit en zaten we met zijn allen in het pikkedonker, hihi. Pas toen Erik een zaklampje had gehaald konden we weer wat zien. Hierdoor liet het eten natuurlijk ook op zich wachten, maar al met al was het gezellig. De nacht was heet en zweterig, dus wat hadden we zin in een verfrissende giga-kitesessie! Kite van Sjoerd (10 m) wederom gerepareerd en daarna pompen en knallen!

Zoooooo heee, dat water. Toen Sjoerd even in het water stopte om te vragen hoe ik het vond antwoordde ik: net een groot toilet, het water was vies warm en het stinkt, hij dacht ook zoiets: hij was bang dat er een paar flinke billen boven hem zouden hangen die een warme wind lieten of iets zouden laten vallen HAHA... nou ja, een impressie dus van hoe we er het ervaarde..
De wind viel ook zwaar tegen, pfff, waar waren nu toch ineens beland. Isla Coche (ook Venezuela) waar we 2 jaar geleden waren was ook niet superschoon, maar het water om te kiten was prachtig. Zowel wind, water als posada vielen echt wel tegen...

We hebben nog een ochtend rondgelopen en gezocht voor andere accomodatie, maar alles wat we zagen was erger... De Duitse eigenaar van de huidige posada was getrouwd met een Venezulaanse, en kennelijk gevlucht naar zijn eigen land, maar de hele schoonfamilie (en die was groot!) was ingetrokken in het complex. Ze zaten vanaf de vroege ochtend tot de late avond in de tuin aan de cervezza(lokaal bier). Zo lui als het achtereind van een varken en er was verder geen enkele hersenactiviteit te bespeuren... niet meteen onze vrienden dus, haha!

's aovonds wel heerlijk uit eten geweest op uitnodiging van pam en david. Het was een oude ranch in het binnenland die heel netjes opgeknapt was, met heel veel pauwen in de bomen, wel 12! Een verademing en indrukwekkend hoor!

De zoektocht naar internet verliep stroef, manjana (morgen)10 uur, was het antwoord. Maar natuurlijk niet open he. Ik heb geen enkel talent om te zingen maar heb op de stoep heel lang en hard gezongen. Hier en daar gingen raampjes open met vreemd kijkende mensen. Uiteindelijk ging de deur van het internet open.... En ja, daar hebben we ons 'vluchtplan' gesmeedt. Heerlijk! Wegwezen! Om 12 uur geboekt en om 5 uur diezelfde dag gevlogen!

Het vliegveld is ook een verhaal apart. Inchecken, vette airport-tax betalen natuurlijk, de helft verdwijnt in de zakken van de mensen achter de balie, maar toe maar. Daarna de douane op een militair vliegveld, tsjonge, echt alle bagage moest er uit. Ook de kites, helemaal uitgerold op die ranzige vloer van ze. Er zo respectloos met onze spullen, ze stonden met hun militaite kisten op de kites, op de struts en schopten er tegen omdat ze in de weg lagen, wat een aso's, maar zeg er maar iets van en je mag daar langer logeren dan je lief is... Overigens mist Sjoerd nu ineens zijn ondergoed, staan ze zeker aan te snuiven of zo, HAHA!
Al met al kan ik het zo samenvatten: het kost geen drol daar, maar het ruikt wel zo, wat een vies land! maar goed we zijn lekker vertrokken met Tiara richting Aruba.

En toen...
Overnachten op Aruba, in het millennium resort, was een verademing! lekker schoon, joeoehoeoe! Volgende ochtend om 5.30 op en om 6.30 inchecken en 7.30 vliegen naar Curacao. Echt iets voor ons om op 8.00 al fris en fruiting te landen op Curacao International Airport. Daar hebben we lekker bij een fontijn zitten interneppen, een heerlijke verse smoothy gedronken, zo viel het wachten best mee. Om half een inchecken voor de vlucht naar Barbados, met een tussenstop Port of Spain op Tobago. Dit duurde vet lang allemaal en we waren best moe toen we om 16.30 op Grandly Adams in Barbados landen. Nog even een taxi-oorlog meegemaakt, wat een chaos, na lang vragen zelf met alle bagage gaan lopen naar de erste beste rotonde en een niet de 'autorised' taxi genomen, dat schoot tenminste op.
Om 17.15 weer lekker aangekomen bij Geri and Steve van Gemini House in Barbados, soort 'thuis' komen hoor!. Een superhartelijk welkom en daarna ff snel naar Long Beach voor nog een heerlijke echt verfrissende duik in de golven van Barbados, Yaaah, man lekkerrrrr! s Avonds uit eten in Oistins, heel gezellig en daarna zwaar moe en tevreden naar bed.

Dus ja, op vrijdag ontbijten in Bonaire, op vrijdag en zaterdag in diner in Venezuela, op zondag hebben we in Oranjestad (Aruba) pizza gegeten, op maandag lunch in Curacao en diner in Barbados. Zo, gek he dat we een beetje moe waren? HAHAHA!
Nu even blog bijwerken op het terras en dan: genieten van de 'Barbodos-waves'. Zin in!