sjoerd en rita als toeristen...

Jawel, zoals voorgenomen zijn we de toerist uit gaan hangen, tis er dan toch echt van gekomen na al die jaren dat we in Aruba zijn. Mega cultureel wat we gedaan hebben, ahum... Het was dan ook onze eerste echt rustige dag qua wind, dus volop onze kans gegrepen.We hebben een jeep (Wrangler 4x4) gehuurd, hartstikke leuk, en ook Lola en Maestro hebben hiervan genoten.

Maestro ging lekker relaxed achtering liggen en Lola dacht: al ik nix zeg, ziet niemand dat ik voorin zit....


Allereerst zijn we naar Casibari gesjeest, lekker scheuren met de 4x4, heeft toch net ff iets meer vermogen dan onze werkelijk fantastisch Chevrolet Aveo, HAHAHA

Casibari Rock Formations, oftewel de Casibari Keien...
Deze enorme keien lijken uit het niets op te doemen in de zanderige, vlakke omgeving ten noorden van Hooiberg. Ze wegen wel een paar ton en zijn grillig gevormd. Je kunt tussen de keien door wandelen op speciaal aangelegde paden en zo genieten van prachtige vergezichten over Aruba, maar ook naar hartelust klauteren op deze kolossen is leuk! De dogs hebben zich kostelijk vermaakt, allerlei klimuitdagingen en vooral schrik als Lola geen gevaar zag, ALLES was weer interessant en nodigde uit tot klimmen... Maestro bewaard meer overzicht en rust..

Daarna doorgereden naar de Bushiribana goudmijn
Tussen 1400 en 1500 kwamen veel gelukzoekers naar Aruba, op zoek naar goud en rijkdom. Er bestaat een legende, waarin wordt gesproken over het eiland ‘Oro Ruba’, het rode goud. Was het Aruba waar iedereen naar op zoek was...?

De ruïnes van de verlaten Bushiribana goudmijn bevinden zich aan de noordkust, halverwege het eiland. In 1824 werd op Aruba goud ontdekt. De goudmijnen van Bushiribana voorzagen in de vraag naar goud op Aruba in de negentiende eeuw. De goudindustrie was goed voor meer dan 3 miljoen pond goud. Tja, dat hebben wij niet meegemaakt en mogen nu genieten van de ruïnes, een waar klimfestijn voor onze geliefde viervoeters.

Daarna nog naar de natural bridge, deze was echter ingestort hahaha, wel jammer van het natuurmonument, maar er was nog wel de baby-bridge. Hier hebben we onder het genot van een versnaparing, jawel: een lekker ijsje rondgewandeld. De honden begonnen toen ook wel wat moe te worden.

Ondertussen was het zonnetje al aardig gaan branden en begonnen onze magen te knorren, ff naar huis voor een lichte lunch, de honden konden aan hun siësta beginnen en wij gingen onze toeristische trip met goede zin vervolgen richting het
Arikok Nationaal Park.

Dit 34 km² grote natuurpark is in 1972 gesticht. Het ligt in het zuidoosten rond de twee hoogste heuvels, de Jamanota (189 m) en naamgever Arikok (188 m), van het eiland. In dit aantrekkelijke natuurpark krijg je een goede indruk van de Arubaanse flora en fauna. In het park zijn enkele onverharde wegen waar je met de auto (4x4) op kunt rijden en er zijn diverse wandelroutes uitgezet. Ook is er op het terrein een authentiek lemen cunucu-huisje met bijbehorende varkens- en geitenkoraal herbouwd. zo krijg je een goede indruk hoe de Arubanen in de 19de eeuw woonden en leefden. Verder zijn op diverse plekken in het park eeuwenoude Indiaanse rotstekeningen te zien.

Wij kozen om allereerst Cunucu Arikok te bekijken, dat leek ons superleuk. Vlakbij de westelijk parkingang ligt dit omheinde, 11 ha !!!! grote wandelgebied. (wisten wij veel).

Langs de keurig onderhouden wandelpaden staan bij de diverse bomen en planten informatieve naambordjes, dit vonden wij in het begin nog wel amusant, afijn: Nietsvermoedend zijn wij aan de wandeling begonnen. Degene die Sjoerd kennen weten wel dat hij niet voor wandelen gemaakt is (behalve met de honden) dus na een tijdje wilde hij al terug, ik wilde toch graag het "rondje" wel afmaken. Het landschap wordt hier in grote mate bepaald door grote grijze tonalietkeien en hoge Kadushi zuilcactussen, niet erg inspirerend en omdat de zon meer dan aanwezig was begon de tred van Sjoerd steeds sneller te worden en zijn schouders steeds lager te hangen, maar goed: ons doorzettingsvermogen zou worden beloond (dachten wij) Badend in het zweet aangekomen bij het cunucuhuisje bleek het één grote aanfluiting... hadden we dàt geweten.. achteraf waren we ook nog maar pas op de helft en de flora ziet er eigenlijk echt niet zo spectaculair uit en fauna hebben we al helemaalniet gezien... gevalletje FOUTJE: BEDANKT..

Wat waren we blij toen we onze Jeep weer zagen, snel ff een cola-infuus aangelegd en we konden weer door... op naar de Natural pool, zin in!

De Natural Pool of 'conchi’ genaamd "Cura di Tortuga" is een geheim, een verborgen zwembad aan de noordkust, omgeven door rotsen en daardoor de ideale locatie voor een moment van totale ontspanning. De Natural Pool ligt in een van de meest ruige landschappen van Aruba, waardoor je jezelf een echte ontdekkingsreiziger voelt wanneer je er naar toe rijdt. De 4x4 was echt onontbeerlijk, wat zijn we door elkaar geschut, knap staaltje stuurkunst van Sjoerd! Het was fantastisch om de pool te zien van bovenaf, niet groot maar toch een kleine oase en een welkome verfrissing na onze "barre" cunucu-ervaring. We hebben er heerlijk gezwommen, superleuk en romantisch!!!!

Daarna naar via een prachtige kustlijn doorgereden, overal zie je mooie witte stranden met plekjes om te zwemmen, maar er wordt ook gewaarschuwd:
Het water staat hier kennelijk "onder stroom", das best gevaarlijk, HAHAHA!!

En toen: Op naar de Guadirikiri Grotten!

De grotten van Guadirikiri zijn gemakkelijk toegankelijk. Het grotten stelsel bestaat uit twee ruime kamers, die door openingen in het dak worden verlicht. De hoogte varieert van 3 tot 7 meter. De totale lengte beloopt zo'n 150 meter. Ruim één kilometer ten zuiden van Guadirikiri ligt de (onderaardse) Tunnel of Love... De wandeling van spelonk naar open plek was vet spannend, je zag bijna nix, altijd leuk als iemand dan ineens boeoeoeoeh roept :)

En ja, toen waren we Arikok National Park wel zo'n beetje uit. Helaas was de Fonteingrot al dicht, maar we zijn lekker doorgereden naar het Anker, hèt herkenningspunt voordat we linksaf slaan naar Boca Grandi, onze favoriete kitespot. Daar zien we altijd drommen toeristen foto's nemen en erop klimmen, vinden we normaal gesproken nogal dom, maar kijk nu eens: ja, je bent toerist voor een dag of niet, HAHAHAHA!

En last but not least hebben we de Lourdes Grot bezocht.

Aruba is overwegend katholiek. Dit is goed te zien aan het grote aantal katholieke kerken op het eiland. Een van de mooiste religieuze plekjes is de Lourdes grot, in Seroe Preto- San Nicolas. De Lourdes grot is gebouwd in 1958 onder leiding van priester Erkamp. Het beeld van Maria (700 kilo) staat prachtig in de grot. Ieder jaar op 11 februari wordt er een processie gehouden vanuit de St. Theresita kerk in San Nicolas naar de grot, waar dan een mis wordt opgedragen. Het is een mooie serene vertoning zo in de rotswand, je wordt er toch een beetje stil van...

En met dit mooie beeld op het netvlies hebben we werkelijk een super-toeristen dag gehad: àlles zat er in: genieten, verbazen, verbijsteren, spanning, romantiek en vooral veel, heel veel lol samen! En morgen???? gewoon weer lekker kiten, yeaaaaah!