Komt er op een gegeven moment een broodmager hondje bij me staan, kijkt mij met twee immens zielige en vermoeide oogjes aan. Op dat moment was ik al verkocht.... Hij is onder mijn ligbed gekropen en toen ik er vanaf ging om wat drinken te halen stond hij heel moeizaam op. Gossie wat een zielig diertje... ik heb hem wat melk (verdund met water) gegeven. Eerst kon hij niet eens drinken. Heb mijn vingers in het bakje gedoopt en zo begon hij heel voorzichtig te likken. Hij was enorm schuchter en zoooo verschrikkelijk moe... Later nog een klein bakje brood met melk ook vanuit het handje en hij heeft liggend wat gegeten. Op internet hebben we gezocht naar een dierenarts (veterinarian)en naar een dierenshelter, na veel rondrijden beiden gevonden, maar alles was dicht. We hebben puppiebrokjes gekocht en ooooh die vond hij lekker! hij ging steeds beter drinken, kleine porties en de brokjes gingen er aan het eind van de avond ook goed in. Wat een vechtertje, zo klein als is dwingt hij respect af, en voor het vertouwen wat we steeds meer kregen: mucha danki! We hebben hem Maestro genoemd. Nadat hij op de porche al enorm had liggen ruften hadden wij zo onze vermoedens. Sjoerd is een heel klein wandelingentje met hem gaan maken, en ja hoor, zijn eerste drolletje op het gras, netjes hoor! 's nachts was hij gewoon los buiten en lag op mijn handdoek. Hij was wel onrustig en Sjoerd (jazeker!!) is er snachts uitgegaan, toen alles weer rustig was hebben we zelf wat onrustig verder geslapen. De volgends ochtend vroeg opgestaan om naar de dierenarts en het shelter te gaan. Heel spannend, want als hij ziek zou zijn ( Parvo) moesten we naar het afmaakhok, ja zo heet het echt. Maestro lag nog languit te pitten, haha, leuk hoor. Dus weer de auto in en naar de 'vet'. Op schoot bij Sjoerd in de wachtkamer was hij reuze-stoer, zelfs probeerde hij te grommen naar andere honden, haha, patser... De diernarts heeft bloed afgenomen, rode bloedlichaampjes moesten 60% zijn , was 24%. Hij zat onder de vlooien, teken en schimmel. Hiervoor heeft hij een injectie en iets in zijn bekkie gekregen tegen wormen. We hebben shampoo en Betadine gekocht.
Shampoo tegen vlooien en teken, betadine tegen de schimmel. De dierenarts dacht dat hij een geoznde hond kon worden en vreog hoelang we nog op Aruba verbleven. De drie weken die we hebben zouden geod kunnen zijn om Maestro weer een flink eind op dreef te helpem naar een goed toekomst, maar dan moest hij wel een plekje krijgen. Dus: OP HAAR DE SHELTER! Aardige en harteljke mensen in de shelter, na een kwartier/20 minuten stond ik weer buiten met een giga-smile op mijn hoofd: Maestro krijgt een thuis! Wat waren we allebei blij: nu hebeben we dus de zorg voor Maestro op ons genomen totdat we naar huis moeten.
De wandeling leverde weer een drol op war zelfs Sjoed jalours op was ( in verhouding dan...) Daarna gewassen: nou dat was een feest, dat vond ie helemaal niet leuk, heeft daarna drie huisjes verderop liggen mokken. Maar ach, hier was toch water en voer, dus nu ligt Maestro weer lekker tevreden te pitten en op te knappen. Bizar hoe snel je je hecht en hoe vertrouwd het voelt. Het zal het afscheid zwaar maken, maar sommige dingen komen zomaar op je pad en het voelt ook vet goed om dit samen op te pakken! Lifesaven is TOP! Zo ziet hij er gewassen en iets meer gevoed uit: lief he?
